مقدمه: فرسودگی شغلی حالتی از خستگی روانی و نوعی واکنش عاطفی و انفعالی ناشی از استرس مزمن محل کار است که به طور صحیح مدیریت نشده. پزشکان نسبت به جمعیت عمومی بیشتر دچار فرسودگی شغلی می شوند و این امر در بین دستیاران بیشتر است. هدف از این مطالعه بررسی فرسودگی شغلی بین دستیاران دانشگاه علوم پزشکی یزد می باشد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی تحلیلی، بر روی 214 دستیار پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال تحصیلی 1402-1401 بر اساس پرسش نامه فرسودگی شغلی Maslach انجام شد. برای رتبه بندی شدت فرسودگی شغلی از حد نصاب 33و 66 درصد استفاده شد. یک سوم ابتدایی فاقد فرسودگی، یک سوم میانی فرسودگی متوسط و یک سوم آخر دارای فرسودگی شدید در نظر گرفته شدند. هم چنین میزان پشیمانی دستیاران از انتخاب رشته پزشکی و رشته تخصصی و اولیت های رفاهی آن ها سوال شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS version 16 و آمون های آماری T test و ANOVA آنالیز شدند. نتایج: 151 دستیار از کل 214 دستیار (70/5%) با میانگین سنی 5/02±31/91 سال در این مطالعه شرکت کردند. میانگین فرسودگی شغلی در بین آن ها 26/97±51/25 بود. فرسودگی شغلی با جنسیت، تأهل، داشتن فرزند، نوع رشته (جراحی یا غیرجراحی) و سال دستیاری تفاوت معنی داری نداشت. بیشترین فرسودگی شغلی به ترتیب در رشته های اطفال، ارتوپدی و قلب و کمترین فرسودگی در رشته های طب اورژانس، عفونی و چشم مشاهده شد. این تفاوت در بین رشته ها معنی دار بود (P =0. 003). مهمترین مورد رفاهی مورد تایید دستیاران کمک هزینه تحصیلی مناسب (77/5%) و ساعت کار کمتر (76/8%) بود. میزان پشیمانی از انتخاب رشته پزشکی 63 نفر (41/7%) و رشته دستیاری 38نفر (25/2%) بود. همبستگی معنی داری بین سن و فرسودگی شغلی دیده نشد ( p=0. 057). نتیجه گیری: بیش از نیمی از دستیاران دانشگاه دچار فرسودگی شغلی با شدت غالباً متوسط هستند. توصیه می شود ضمن بهبود شرایط دستیاران، مطالعات بیشتر و دقیق تری انجام و این مساله به صورت دوره ای مورد سنجش و بررسی قرار گیرد.

مقدمه: فرسودگی شغلی واکنشی عاطفی و انفعالی به استرس شغلی مزمن است که به صورت خستگی هیجانی، خستگی جسمانی و درماندگی شناختی بروز می یابد. دوره ی دستیاری پزشکی، یکی از چالش انگیزترین دوره های زندگی حرفه ای پزشکان و نیازمند انرژی بالای روانی و جسمانی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی شیوع فرسودگی شغلی بین دستیاران پزشکی بود.روش ها: این مطالعه ی مقطعی، بر روی 104 نفر از دستیاران طب اورژانس، داخلی و زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با استفاده از پرسش نامه ی Maslach burnout inventory انجام شد.یافته ها: 71.15 درصد دستیاران دارای فرسودگی بودند. درصد فراوانی فرسودگی در دستیاران زنان و زایمان بیش از دو گروه دیگر (غیرمعنی دار) و در دستیاران سال های دوم و سوم نسبت به سایرین بالاتر (معنی دار) بود. همچنین، درصد فراوانی فرسودگی زنان بیش از مردان (غیرمعنی دار) و دستیاران متاهل بیش از دستیاران مجرد (معنی دار) بود. میانگین فرسودگی دستیاران، تفاوت معنی داری در سطوح مختلف متغیرهای جمعیت شناختی یعنی نوع تخصص، سال تحصیل، جنسیت و وضعیت تاهل نداشت. سن و فرسودگی، همبستگی معنی داری نداشتند.نتیجه گیری: بیشتر دستیاران دارای فرسودگی بودند. با توجه به اهمیت پیامدهای فرسودگی، لازم است دستیاران پزشکی به صورت دوره ای از نظر فرسودگی مورد ارزیابی قرار گیرند و مداخلات روان شناختی لازم برای بهبود افراد فرسوده فراهم گردد.

مقدمه: فرسودگی یک واکنش آسیب زا در پاسخ به استرس کاری طولانی مدت می باشد و باعث بروز انواع بیماری های جسمی، روانی و عدم ارتباط مطلوب با گیرنده خدمت می شود. دوره دستیاری پزشکی دوره ای است که سطح بالایی از انرژی جسمی و روانی را طلب می کند و باتوجه به روابط پراسترس بیمار – پزشک یکی از تنش زاترین مشاغل می باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف ارزیابی میزان فرسودگی شغلی در دستیاران پزشکی انجام شد.روش ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 160 دستیار پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان و اصفهان به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی و با استفاده از پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاخ و اطلاعات جمعیت شناختی، انجام شد. پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاخ دارای سه زیر مقیاس خستگی عاطفی مسخ شخصیت وکفایت شخصی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 96.9 درصد دستیاران دارای درجاتی از فرسودگی شغلی بودند. 42.5 درصد فرسودگی خفیف، 53.1 درصد فرسودگی متوسط و 1.3 درصد فرسودگی شدید بودند. 98.9 درصد دستیاران زن و 94.5 درصد دستیاران مرد دارای فرسودگی شغلی بودند. میانگین نمره فرسودگی شغلی افراد مجرد نسبت به افراد متاهل و دستیاران سال اول نسبت به دستیاران سال های بالاتر به طور معناداری بیشتر بود (p=0.04 و p=0.44). فراوانی مسخ شخصیت دستیاران رشته داخلی و زیر مجموعه آن ازدستیاران رشته جراحی بطور معناداری بیشتر بود (p=0.04). فراوانی خستگی عاطفی در دستیاران سال اول نسبت به دستیاران سال های بالاتر (p=0.03) و دستیاران مجرد نسبت به دستیاران متاهل بالاتر بود (p<0.05). بین جنس، سن، رشته تحصیلی و محل تحصیل با فرسودگی شغلی ارتباط معناداری یافت نشد.نتیجه گیری: اکثریت دستیاران پزشکی دارای فرسودگی شغلی بودند لذا انجام مطالعات بیشتر برای یافتن راه حلی برای کاهش فرسودگی شغلی دستیاران ضروری می باشد. با توجه به اهمیت حرفه پزشکی و نقش آن در سلامت افراد جامعه، لازم است دستیاران پزشکی به صورت دوره ای از نظر فرسودگی شغلی مورد ارزیابی قرار گیرند و مراکز مشاوره تخصصی برایشان فراهم گردد.

مقدمه: دستیاران از ار ک ان های کلیدی در ارتقا و بهبود عملکرد سیستم درمانی و آموزشی محسوب می شوند و از این رو تعیین عواملی که موجب ارتقاء رضایت شغلی آنان می گردد، اهمیت می یابد. هدف از این مطالعه تعیین میزان رضایتمندی شغلی - تحصیلی دستیاران پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1392 بود.روش ها: در این مطالعه ی توصیفی- مقطعی، 176 دستیار دانشگاه علوم پزشکی گیلان به صورت تمام شماری انتخاب شدند. سطح رضایتمندی شغلی- تحصیلی آنان با استفاده از پرسشنامه ای که بر اساس نظریه هرزبرگ تهیه شده بود، در 13 حیطه شامل مجموعه ای از عوامل درونی و بیرونی موثر بر این رضایتمندی، ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون های ناپارامتریک در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: رضایت شغلی اکثر دستیاران در سه حیطه ی دستمزد (83.5 درصد)، کیفیت آموزش (84.784 درصد) و انگیزه حرفه ای (90 درصد) کم و در سایر حیطه ها متوسط بود. ارتباط معنی داری بین رضایت شغلی با داشتن سابقه ی کار (p=0.001) و رفتن به طرح (p=0.001)وجود داشت. اما بین سایر حیطه ها ارتباط معناداری یافت نشد.نتیجه گیری: با مقایسه این نتایج با سایر مطالعات به نظر می رسد اکثر دستیاران (83 درصد) از وضعیت حقوق و آموزش دستیاری ناراضی بوده و انگیزه حرفه ای پایینی دارند، لذا توصیه می-گردد در زمینه ی حقوق، ارتقای سطح علمی - آموزشی و ایجاد انگیزه حرفه ای راهکارهایی اتخاذ گردد.

مقدمه: کارکنان فوریت پزشکی اولین کسانی هستند که موقعیت های استرس زا را تجربه می کنند و این استرس ها طولانی مدت فرسودگی شغلی را به همراه دارد. لذا شناسایی خطرفرسودگی شغلی آنان بسیاراهمیت دارد.هدف: این مطالعه تعیین میزان فرسودگی شغلی در تکنسین های فوریت پزشکی در نیمه اول سال 1395 بوده است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و جامعه پژوهش را تمام تکنسین های پیش بیمارستانی خراسان جنوبی تشکیل داده بودند. نمونه گیری به روش تصادفی ساده از پایگاه های فوریت پزشکی، انجام شد. حجم نمونه (89 نفر) با توجه به مطالعات قبلی و انحراف معیار مطالعات مشابه محاسبه شد. شرکت کنندگان پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و فرسودگی شغلی مسلش را تکمیل کردند. جهت پایایی درونی ابزار از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. میزان آلفای به دست آمده از این پرسشنامه برابر با (0.84) بود، داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آمار توصیفی و آزمون های تحلیلی تجزیه تحلیل شدند.یافته ها: اکثر شرکت کنندگان بین (25 تا 30) سال و متاهل و دارای تحصیلات فوق دیپلم بودند. بین(3 تا 8) سال سابقه کار داشته و ساعات کار نیمی از افراد بین (200 تا 250) در ماه بود. میانگین نمره فرسودگی شغلی (65.31±12.26) به دست آمد که کم ترین مقدار آن در افراد (38) و بیشترین مقدار آن (90) بود. میانگین نمره خستگی عاطفی (20.25±7.91)، شخصیت زدایی (10.97±5.41) و فقدان موفقیت فردی (32.08±8.67) به دست آمد که براساس پرسشنامه مسلش هر سه بعد در سطح خفیفی برآورد شدند.نتیجه گیری: مطالعات بیشتری نیاز هست که عملکرد مدیران و عوامل موثر در بروز فرسودگی شغلی پرسنل پیش بیمارستانی بررسی شوند و به دیگر پایگاه های در سراسر کشور جهت برنامه ریزی، اجرا و ارزشیابی مداوم گزارش شوند. در غیر این صورت ممکن است در آینده این میزان خفیف فرسودگی شغلی به سمت متوسط و شدید پیشرفت کند و تمام ارکان یک سیستم را تحت تاثیر قرار داده و در نهایت باعث افت کیفیت شود.

سابقه و هدف:  دستیاران پزشکی نقشی کلیدی در ارتقای سیستم مراقبت بهداشتی و خدمات پزشکی دارند. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی، رضایت شغلی و الگوی بهداشت خواب، قبل و بعد از شروع دوران دستیاری، درمیان دستیاران رشته های مختلف تخصصی پزشکی شاغل در مراکز آموزشی-درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی صورت گرفت. مواد و روش ها:  این مطالعه از نوع مقطعی و توصیفی-تحلیلی با روش نمونه گیری دردسترس بود. حجم نمونه 162 نفر از دستیاران پزشکی بودند که دو نوبت در طی دوره ای شش ماهه، از شهریورماه 1397 تا اسفند ماه 1397، پرسش نامه های پژوهش را تکمیل کردند. ابزار گردآوری داده ها شامل مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، پرسش نامه ی رضایت شغلی و شاخص بهداشت خواب بود. یافته ها:  مطالعه ی حاضر نشان داد که کیفیت زندگی (0/000=P)، رضایت شغلی (0/000=P) و الگوی بهداشت خواب (0/000=P) در دستیاران، شش ماه بعد از دوره ی دستیاری، در مقایسه با قبل از دوره ی دستیاری، کاهش معنی داری داشته است. مردان کیفیت زندگی پایین تری را نسبت به زنان گزارش دادند 0/000=P)؛ ولی در متغیر رشته ی دستیاری، از لحاظ متغیرهای مربوط به شش ماه بعد از دستیاری، تفاوت معنی داری به دست نیامد (0/05 p>). همچنین، تعداد کشیک بالای 15 عدد در ماه، به افت بارز کیفیت زندگی دستیاران منجر می شد (0/01=P).   نتیجه گیری:  با توجه به نتایج مطالعه ی حاضر، ارائه ی برنامه هایی در دانشگاه های علوم پزشکی برای ارتقای کیفیت زندگی، رضایت شغلی و الگوی بهداشت خواب دستیاران پزشکی در طول دوره ی تحصیلی آنان، ضروری است.

سابقه و هدف: تنیدگی شغلی می تواند تاثیر مستقیم بر وقوع حوادث حین کار و رفتارهای ناایمن افراد داشته باشد. در این مطالعه سعی شد ارتباط بین تنیدگی شغلی و حوادث شغلی در دستیاران پزشکی شاغل در بیمارستان های منتخب زیر پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مورد بررسی قرار گیرد.روش بررسی: این مطالعه مورد - شاهدی، در سال 1391 در دستیاران شاغل در 4 بیمارستان منتخب اجرا گردید. 50 نفر از افراد دارای حادثه شغلی با 50 نفر شاهد از نظر داشتن استرس شغلی مقایسه گردید. استرس شغلی با کمک پرسشنامه اسیپو در 6 حیطه مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل ها با استفاده از نرم افزار SPSS نگارش 20 انجام شد. برای مقایسه میانگین ها از آزمون من ویتنی و برای مقایسه نسبت ها از آزمون کای دو استفاده شد.یافته ها: بیشترین فراوانی حادثه شغلی در گروه مورد مربوط به آسیب با سوزن بود پس از آن، تماس با خون و مایعات بدن بیماران و آسیب دیدگی و کوفتگی به دلیل وسایل موجود در بخش در رده های بعد قرار داشتند. بین نمره استرس دو گروه، بجز در حیطه های بی کفایتی نقش و مسوولیت، تفاوت معنی دار مشاهده شد. بالاترین نسبت شانس نیز در حیطه دوگانگی نقش (OR=8.36) دیده شد.نتیجه گیری: به دلیل اجتناب ناپذیر بودن برخی از عوامل استرس زا در حرفه پزشکی و لزوم پیشگیری از آثار روانی و رفتاری استرس، به کارگیری تمهیدات و اقداماتی در جهت بهبود کیفیت زندگی کاری و نیز آموزش روش های مقابله ای از جمله وظایف مدیران گروه، و بیمارستان می باشد.

مقدمه: استرس و فرسودگی شغلی (burnout) در دستیاران دندان پزشکی عاملی است که می تواند به صورت مستقیم منجر به ضعف روند آموزشی و اقدامات درمانی گردد. هدف از این تحقیق تعیین میزان استرس و فرسودگی شغلی در دستیاران تخصصی دانشکده دندان پزشکی اصفهان بود.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی- توصیفی تحلیلی، بر روی 90 دستیار تخصصی دندان پزشکی به روش سرشماری انجام گرفت. پرسش نامه های استاندارد جهت سنجش میزان استرس و فرسودگی شغلی بین دستیاران تخصصی توزیع شد. روایی و پایایی این پرسش نامه ها بررسی و تایید گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 20 و روش های آماری توصیفی و آزمون های آماری پیرسون و t-test جهت آنالیز داده ها در سطح معنی داری (0.05>p value) بررسی شدند.یافته ها: در این مطالعه 39 دستیار مرد (43.3%) و 51 دستیار زن (56.7%) شرکت نمودند. میانگین نمره استرس دستیاران برابر با (46.5±11.8)، در بازه استرس متوسط بود. میزان استرس در دو جنس تفاوت معنی داری نداشت (0.633=p value). اما بین دو گروه سنی بالای 28 سال و پایین 28 سال تفاوت معنی دار وجود داشت (0.016=p value). فرسودگی شغلی در سطح شدید در سه زیرمجموعه آن شامل دستاوردهای فردی برابر 27.8%، خستگی روحی برابر 8.9% و شخصیت زدایی برابر 40% بود. بین میزان استرس و سه پارامتر فرسودگی شغلی رابطه خطی وجود داشت.نتیجه گیری: دستیاران تخصصی دانشکده دندان پزشکی اصفهان سطح متوسطی از استرس و سطوح نسبتا بالایی از فرسودگی شغلی نشان دادند که به نظر می رسد لزوم برنامه ریزی در جهت کاهش استرس و فرسودگی شغلی باید مورد توجه قرار گیرد.